2006an, Gloria Urkolak Meitaimaitie proiektua sortu zuen bere bikotekidearekin batera. Azaltzen dutenez, haurdunaldi, erditze, erditze ondorengo eta haurren hazieran bidelagun izan nahi dute. Horretarako jarduerak antolatzen dituzte, eta kasu honetan, Urkolak ‘Edoskitzea eta lana’ ikastaroaren nondik norakoak azaldu ditu.

Lehengo eta behin, zer da Meitaimaitie?

Meitaimaitie ia nahi gabe jaio zen 2006an, gure lehen haurra izan eta familia bat osatzea erabaki genuen momentuan. Gure nahi bakarra heziera eta ume-eramatea guk ulertzen dugun eran partekatzea zen. Gaur egun, gure bizi proiektuaren parte da; gure familiarekin batera hazten eta aldatzen joan den proiektua. Ondoren, 2014an, denda jarri genuen Zarautzen.

Zerk eragin zuen proeiktua sortzea?

Duela hamahiru urte ez zegoen informazio gehiegi ume-eramateen inguruan, ezta era natural eta begirunetsuan hezteko moduen inguruan ere. Hortaz, blog bat sortu genuen, eta tailerrak eta hitzaldiak emateari ekin genion: ume-eramate ikastaroak, telazko pardelei buruzkoak… Eta beranduago, edoskitze-aholkularia egin nintzen. Hortik aurrera, bestelako profesionalak ere batu zaizkigu; adibidez, Libe Garmendiak haurren elikadurari buruz jarduten du, eta lehen sorospenak irakasteko pediatra bat dago, besteak beste.

Nola iritsi zara edoskitze-aholkulari izatera?

2011 eta 2012 urteetan formakuntza egin nuen Gasteizko talde batean. Dena den, ofizioz delineatzailea naiz; edoskitzearena eta Meitaimaitie proiektua pasiotik sortutakoa da. Egia esan, gabezia sumatzen nuen; ez nekien nola moldatu lanean, ez nekien haurrari esnea nola eman, nola atera… Egia da anbulatorioetan emaginek gidatutako edoskitze-taldeak daudela, baina ez dute beren-beregi gai hori lantzen. Gainera, oso momentu gogorra izaten da lanera itzultzea, eta zalantza eta erruduntasun sentsazioak gailentzen dira sarri. Niri behintzat oso gogorra egin zitzaidan, eta nire esperientziatik abiatuta edoskitzea eta lana uztartzeak tailer egokia egiteko balio zezakeela pentsatu nuen.

Zer egiten duzue ikastaroan?

Tailerra ez da beti berdina izaten, jakina; ez dut bakarrizketa bat egiten. Askotariko egoerak dituzten amak etortzen dira, eta lehenengo eta behin, haien egoera pertsonalari buruz galdetzen diet; ez baita berdina zortzi aste dituen haur baten amaren egoera edo zortzi hilabetedun haurraren amarena. Hala, bakoitzak bere burua aurkezten du, eta ondoren egoera guztiak aztertu eta lantzen ditugu. Eta horrez gain, beldurrak uxatzea eta egoerari aurre egiteko erreminta batzuk ematea (esnea nola atera, nola mantendu eta nola eman ) da ikastaroaren helburua

Nolako harrera izaten du?

Oso ona. Hilero –edo hilabete t’erdiro– egiten ditugu tailerrak, eta askotan etorri gabe geratzen diren amek deitu egiten didate, eta haiekin bakarka ere geratzen naiz. Normalean oso eskertuta irteten dira, halako egoeretan galduta sentitzea nahiko ohikoa izaten delako –batez ere lehenengo haurra bada–. Nire telefonoa ere ematen diet zalantzak argitzeko eta nahi dutenean dei egiteko. Laguntza apur bat ematea eta bidelagun izatea da garrantzitsuena. Eta batzuetan, ikastaroetara hezitzaileak edo haur nagusiagoak dituzten amak ere etortzen dira, informatzera soilik bada ere.

Ohikoa izaten da bertaratzen direnek aurreiritziekin eta uste okerrekin topo egitea?

Egia da gauza askori buelta emateko balio izaten duela ikastaroak; adibidez, ikusten dute uste baino errazagoa dela edoskitzea eta lana uztartzea. Oraindik topiko asko daude…

Adibidez?

Esaterako, badirudi ama ez dagoenean derrigorrez biberoia eman behar zaiola haurrari. “Nola egongo da umea lau orduz jan gabe?”, diote batzuk. Egia da  betiere haurraren adinari eta amaren egoerari erreparatu behar zaiola, baina askotan, beste irtenbide batzuk biberoia baino hobeak izaten dira.

Konturatu behar gara gauean bost ordu ematen baditu jan gabe, egunez ere beste horrenbestez egon daitekeela; eta haurrak nahiago izango du ama itzultzen denean esnea hartzea, aurretik biberoia hartzea baino. Edo sei hilabete baino gehiago dituzten haurren kasuan, ez al da hobe umeak ogi zati bat edo barazkitxo batzuk jatea? Haurra eta ama elkartzen direnean, orduan hartuko du esnea.  Badirudi uneoro egon behar garela esnea ateratzen eta ematen, eta aitona-amonek oso barneratuta dute hori. Bestalde, haurtzaindegietan, ohituta daude haurrei bestelako jakiak ematera.

Besterik?

Ohikoa izaten da esnea izoztearena ere: esne-banku famatua sortzea, alegia.  Ez al da hobe gaur lanean esnea ateratzen baduzu, hozkailura sartu eta umeari bihar ematea? Zertarako izoztu? Egia da, agian tomaren bat edo bi izoztu daitezkeela badaezpada edukitzeko, baina gehiago izozteak ez du zentzurik.

Aipatu duzu errudun sentitzea ere ohikoa izaten dela…

Asko ikusten da, bai. “Umea utzi behar dut”, “Ondo egongo al da?”… Errudun eta beldurtuta sentitzea oso ohikoa izaten da. Praktikara etorrita ikastaroa oso garrantzitsua da horri heltzeko ere; babesa eta lasaitasuna sentitzeko.

Baina, kezkak eta beldurrak alde batera utzita, nik uste dut alde onak ere badituela lanera itzultzeak. Nik behintzat gustura hartu izan dut. Lehenengo astea gogorra izaten da, baina gero… Halere, hori bakoitzaren araberakoa izaten da, noski.