Haurrek hildakoak agurtu behar dituzte?

Heriotzak gure atea jotzea inoiz ez zaigu atsegin suertatzen baina tarteka bertaratzen zaigu eta aurre egin behar diogu.

Une horiek zailak zaizkigu berez, baina maiz gogorragoak egiten zaizkigu inguruan haurrak baditugu.

Horri aurre egiteko bidean, argitxoren bat pizten joateko asmotan gaude. Gaurkoak, haurrek‌ hilzorian dauden gaixoak‌ ‌eta‌ ‌hildakoak‌ ‌agurtzearen inguruan laguntzeko helburua dauka.‌

Haurrak heriotzara hurbiltzearen aldekoak garela badakizue eta baita agur-ekitaldi eta -prozesuetan inplikatzearen aldekoak ere.

Gaixoa hilko dela jakina bada, agurra bizitzan eta bi norabideetan egitea oso lasaigarria da etorkizunerako. Horrek ez du esan nahi bizitzan agurtzeko betarik ez izatean zereginik ez dagoela. Esan bezala, agur-ekitaldietan parte hartzea agurtzeko aukera ona da.

Orduan, txikiak ospitalera edo tanatoriora eraman behar ditugu?

Gaixoen kasuan, esan bezala, agurra bi pertsonek egin behar dutenez, bien oniritzia beharrezkoa da, baten alde egiteko ezin baditugu bestearen kontra egin.

Bi aldeetako batek agurtu nahiko ez balu, gaur egun ditugun gailuez baliatu gaitezke batak bideoa edota audioa grabatu eta besteari jartzera gonbidatuko dugula esateko, eskutitz bidez izan daiteke, marrazki batekin… baina inoiz ez dugu inor bortxatuko.

Hau da, ez dago erantzun argirik, erantzuna haurrak (eta gaixoak) izango du(te); inoiz ez genuke besteok izan beharko.

Eta hori, nola egin?

Berriak hobeto onartzen ditugu piskanaka ideia egiten badugu. Beraz, informazioa pausuka ematea oso ona da, haurrari (eta beste edozein) egoera egokitzeko aukera errazteko.

Are gehiago, haurraren behar eta gaitasunetara egokitzeko, berak egiten dituen galderei erantzutea bide gomendagarria izan daiteke.

Gaixoen kasuan, txikiei azaldu beharko diegu nola egongo den gaixoa: kableak dituen, hitz egiten duen, argalago badago, horixka dagoen… Hau garrantzitsua da shock bat ez izateko ikusitakoan. Esan dugun bezala, haurrak egoera aurreikusteko.

Zoritxarrez heriotza iritsi bada, egingo diren agur ekitaldiak (tanatorioa edo ez, elizkizkizuna edo ez, agur zibila edo ez…) nolakoak izango diren azalduko diegu etxeko txikiei: jendea negarrez egongo da, ezagutzen ez duzuen jendea hurbil daiteke…

Behin dena azalduta, aurretik aurkeztutako bi kasuetan, haurrari galdetuko diogu ea bertaratu nahi duen edo ez. Erantzuna dena delakoa izanik, bitan galdetu beharko genieke, iritzi aldaketari tokia egiteko.

Eta behin bertan, zer?

Haurrak bertaratzea erabakiko balu, gure gomendioa bizkarzaina eramatearena da. Alegia, gurasoon ikuspuntua errespetatzen duen eta haurrarentzat konfiantzazkoa den heldu bat. Pertsona honen zeregina zera izango da, biziko dituen egoeretan, haurraren beharretara egokitzea eta besteen iritzi desgoki posibleei erantzuna eman eta haurraren presentzia defendatzea.

Eta guzti honekin ez diogu trauma bat sortuko haurrari?

Ezta gutxiago ere. Lortuko duguna naturaltasunez bizitzea da, tabua gainditzen joan eta dolu-prozesuaren lehenengo urratsak eman oinarri sendoa izateko eta euren autoestima indartu, euren iritzia kontutan hartzen dugun momentutik, baloratuak sentituko baitira.

Beraz, itzuli ditzagun ohitura-funerarioak familiarteko gertutasunera; joan direnek merezi baitute eta gure onerako dira.