Manex Beristain

2013-06-03

Egia esan ondorengo hitzekin ez dakit nora iritsi nahi dudan. Ziurrenik une honetan ditudan baino galdera gehiagorekin geratuko naiz. Ez da txarra. Baina badakit nondik abiatu nahi dudan: zalantzatik, hauskortasunetik, akatsetik… baina baita ere lasaitasunetik, umoretik, koherentziatik, askatasunetik… eta batez ere praktikotasunetik, momentuaz gozatzeko eta maitasunetik, azken finean maitasunaren seme-alabak garelako.

Gaur egungo gurasoengan badago laguntza edo gida liburuak irakurtzeko joera bat. Nolako gurasoak izan behar duten edo izan beharreko guraso eredu horretan, nolako urratsak eman behar dituzten landu ahal izateko. Eta zihurrenik aberasteko balioko du, guraso eta batez ere pertsona hobeak eta kontzienteagoak egiteko bidean. Azken finean bakoitzak, jaso dugunaren eta irakurtzeak eraiki gaituenarekin goaz aurrera, besteak beste. Eta pertsona oro animatu nahi dut irakurtzera, nola ez, baina ez ahaztu ez dagoela haur teorikorik eta eredu perfekturik.

Horregatik gaur praktikotasunaren eta sinpletasunaren aldarrikapena egin nahiko nuke.

Alde batetik, teoriak eta erabateko kontrolak albo batera utzi eta malgutasunari nahiz naturaltasunari aukera bat eman. Malgutasuna aipatzen dudanean, haurrarekin gaudenean, momentua gozatzeari buruz ari naiz eta ezusteak egon litezkela onartzeari buruz. Ez saiatu dena kontrolpean edukitzen eta utzi haurraren erritmoaz kutsatzen. Ikusiko duzu nola lagunduko dizun zeure barruarekin konektatzen. Haurrak oso konektatuta bizi baitira beraien emozioekin eta momentuko beharrekin. Eta naturaltasuna aipatzen dudanean, bakoitza den bezalako izan, onartu eta harreman zintzo bat eraikitzeari buruz ari naiz. Momentuko emozio nahiz desioak, errespetuzko giro batean ateratzeaz eta umorea harreman tresna bezala erabiltzeaz.

Bestetik, haurraren erritmoa kontuan hartu. Askotan aipatzen da, “bizi garen gizartean eta daukagun erritmoarekin…” haurrak non gelditzen dira. Ba, haurrak aurrera doaz baita ere, baina behar baino abiadura azkarragoan. Beraiengatik balitz, egunean egiten dituzten edo egitera behartzen ditugun ekintzen laurdena egingo lituzkete. Beste erritmo batean, beraien erritmoan, erritmo naturalean edo naturaren erritmoan. Zuhaitzak lurretik bezala, ateratzen ditugu askotan haurrak egoera desberdinetatik. Askotan aurrez abixatu gabe, guk ez dugulako gure denbora ondo antolatu edo kalkulatu.

Eta azkenik, gauza edo gertaera txikiei garrantzia eman. Gertaera txiki askok egiten dute askotan momentua haundi. Plan eta aurreikuspen haundiak egiten ditugu eta denbora zerbaitekin bete edo aprobetxatzeko joera barruraino sartu digute.

Psikomotrizitateak haurrarekiko harremana, modu sinplean bizitzen erakutsi dit. Ezer gertatu ez diren saioak izan dira askotan saiorik aberatsenak. Koltxonetazko bloke baten gainean saio guztia igaro duen haurra, etxera zein pozik doan ikusita zer pentsatua eman izan dit. Kontua ez da zer egin duen, baizik eta egin duen horrek, haurrari zer ekarpen egin dion. Gizartearen erlojua oso geurea dugu eta erreferentzia nagusia, baina aberatsagoa iruditzen zait bakoitzaren denbora, norbere erritmoa.

Beraz, teoria izan dedila gure bizitzaren ongarri eta ez eredu. Heldu bakoitzak koherentzia, maitasuna eta errespetua kontuan hartuta eraiki dezala bere identitatea, norbera eta haurra ikusteko moduan. Eman bizia unez uneko desioei, atera garraixi hori barrutik eta utzi zeure burua haurraren begietan ikusten. Eskertuko duzu.