Donostiako Hazi hezi prebentzio gunetik idatzi hau plazaratu zuten, COVID-19ren egungo paradigman larruazalarekin eta edoskitzaroarekin kontaktua egiteko eskaera eginez. Guraso.eus era ekarri dugu.

Iritzi publikoari zuzendutako gutuna

Haur jaio berri bat pertsona heldu gisa tratatzea akats bat da, umetoki-barneko heldutasun-prozesuek aurrera jarraitu behar baitute haren garapena errespetatu nahi bada. Izan ere, errazagoa egiten zaigu pertsona helduaren sufrimenduarekin konektatzea haurrarenarekin baino; guri bakarkako isolamenduak eragiten badigu (hasteko, baliabideak ditugun pertsona helduak gara), zer sentituko du haurrak amarengandik bananduta?

Mendebaldeko medikuntza zientifikoak badaki garapen horren berri, eta, orain, neuroirudiekin egiaztatu da, garuneko eremu oso zehatzetan banaketek nola eragiten duten “ikusten” da, eta horiek gure egoera emozionala modulatzen dute.

Banaketen eraginei buruzko ikerketek, ikusi Linda Folden Palmerrek edo Megan Gunnarrek egindakoak, hartzaile kimikoen antolamenduaren garun-alterazio bat eragiten dute; zehazki, kortisol maila igotzen da, estresa adierazten duena.

Ama gabeko egun bakar batean, zelula neuronalen heriotza kopuru normala bikoizten da. Prozesu horiek garapen fisikoan, emozionalean eta mentalean ondorioak dituztela ere adierazten du, eta horrek memoriari, arretari eta abarri ere eragiten diela.

Zer amak eta aitak utziko du haurra beraiengandik banantzen hori sentituz eta jakinez?

OME (Osasunaren Mundu Erakundea), IHAN (Jaiotza eta Edoskitzarorako Laguntza Humanizatzeko Ekimena), Associació Comares Comunitat Valenciana eta Ibone Olza, Neil D. Belman bezalako erreferentzia-figurak ditugu, COVID-19ren egungo paradigman larruazalarekin eta edoskitzaroarekin kontaktua egitea gomendatzen jarraitzen dutenak.

Donostiako Egiako Kultur Etxean hamar urte baino gehiago daramatzagu guraso-taldeetan hilean behin 0-1 urteko haurrak dituzten gurasoei laguntzen, arreta goiztiarretik haur-masajea ematen.

Jaioberrien unitatean haurra ospitaleratuta edukitzetik datozen amak hautsita etortzen dira.

Adibide gisa, behin talde horretako hiru ama negarrez hasi ziren esperientzia hori adieraztean, egoera hori salatzen zuen idazki bat egiteko erabakia hartu zuten, eta manifestazio bat egin zuten artatuak izan ziren Donostiako Unibertsitate Ospitalean,. Noizean behin aldaketak izango direla esaten dute, baina ez da ezer gertatzen.

Herrialde asko banaketak saihesteko lanean ari dira, ondorioak ikusi dituztelako. Adibiderik argiena Kolonbia da, non behaketak hobekien garatu zituzten eta eragin ezberdinak ikusi banatzen zituzten eta banatzen ez zituzten haurren artean. Ikerketa horien hedapenaren ondorioz (Que No Os Separen webgunean kontsulta dezakezue), argi eta garbi esan behar da: banaketak ahalbidetzen dituzten ospitaleak ez dira haurren lagunak. Barkatu, haiek badakite zergatik.

Gertaera horietatik abiatuta, erditze ondoko bizi-unea errespetatuko duten neurriak hartzeko eskatzen dugu, bizitzarekiko koherentziaz. Izan ere, osasuna eta zaintza bermatuko duten berehalako neurri horiek, funtsean, haurraren osasun bio-psikoafektiboa asaldatzen ari dira. Ez gara ohartzen horrela giza sufrimendua eskala handian ereiten ari garela. Hau da, koronabirusari dagokionez, emakumearen eta umetxoaren osasuna zaintzeko neurriak ezartzen ari dira, baina ez gara konturatzen neurri horiek berez kaltegarriak direla haurraren heldutasunerako eta osasunerako.

Gordin samar esaten dugu, nire bikote Cristina Aznarrek  2019ko otsailean utzi gintuelako. Medikua, ginekologoa, emagina, reikhiar eta aragoiar psikoterapeuta zen, hasieratik “Nacer en Casa” elkartean parte hartu zuena, eta Donostiako Groseko anbulatorioan kontsulta pasatzen zuena. Orain gertatzen ari denaren aurrean, tinko eta irmo erreakzionatuko zukeen, indarkeriarik gabeko jaiotzen eskubideen aldeko benetako borrokalaria izan baitzen, “goxo-goxo amatxokin”, eta alfer-alferrik ez banantzearen aldekoa. Omenaldia egin nahi diogu eta bertan parte hartzen du Nahiak, Cristinaren alabak, idaztera bultzatu nauenak.

Horrela, bada, egoera hau aprobetxatu nahi dugu lagundu zien hainbat ama eta aitek eta beste askok, ados daudenek, beren sinadurarekin lankidetzan jardun dezaten, kalitatezko medikuntzan beste urrats bat eman ahal izateko eta ospitaleetan eta gure etxeetan indarkeria murrizten joateko.

BABESTU ESKAERA HAU ZURE SINADURAREKIN

Mezu elektroniko bat bidaltzen zure izen-abizenekin hemen eta zure izena zerrendan erantsiko dugu

ESKERRIK ASKO