Lourdes Martinez eskoriatzarrak ibilbide luzea du joskintzan, eta oraintsu haurrei zuzendutako ikastaroa aurkeztu du. Azaldu duenez, proposamenak harrera atsegina izan du Eskoriatzan.

Haurrentzako joskintza ikastaroa abiatu duzu. Nola ari zarete egiten?

Duela bi aste hasi nintzen Eskoriatzan. Egia esan, asmoa ez da zerbait zehatza egitea; ez dut ezer finkatu. Haurren sormena sustatzea da asmoa, mugarik ez jartzea. Haurrek nire proposamenei nola erantzuten dieten ikusi nahi dut, eta hortik jo. Haien nahien arabera jardungo dugu.

Zer ari zarete egiten?

Lehenengo saioan tirantedun kamiseta luze bat eraman nion bakoitzari. Moztu egin genuen, eta soberan geratutako zati horrekin beste zerbait egitea da asmoa: turbante bat, maukak, bururako txori bat… Edozer egin daiteke. Kamisetari lihazkiak ere egin genizkion eta gero bitxi desberdinak, bolatxoak eta harritxoak josi. Bakoitzak bereak aukeratu zituen eta nahi zituzten diseinuak egin zituzten. Nik ideiak ematen dizkiet eta bakoitzak bere sormenaren arabera ekiten dio.

Teknikei dagokienez, zer irakatsiko duzu?

Eskuekin nola moldatzen diren ikusi nahi dut lehenengo (nola hartzen duten orratza etb.) baina gutxika-gutxika –betiere bilakaeraren arabera–, makinatxoekin hastea da asmoa. Hainbat motatako makinak daude: grapagailu baten antzekoa da bat (eskuarekin zapaldu eta puntada bat egiten da) eta  beste batzuk guk erabiltzen ditugunen antzekoak dira, baina bertsio txikian (botoitxo bati emanda edo pedalarekin funtzionatzen dute). Apurka joango gara, baina lehenengo eskuekin hasiko gara; izan ere, makinan josteko ere, jakin egin behar da orratzarekin moldatzen.

Inoiz egin duzu lan haurrekin?

Ez, lehenengo aldia da. Ez dute mugarik sormenari dagokionez, ez dute aurreiritzirik gehienetan, eta niretzako hori zoragarria da.

Nola otu zitzaizun, hortaz, halako proiektu bati ekitea?

Nagusiekin egiten ditudan tailerretara, inoiz, gurasoak haurrekin etorri dira –ez zutelako haurrak norekin laga– eta nire ardura izaten zen umeak apur bat entretenitzea. Behin bi ahizpa etorri ziren 6 eta 8 urtekoak eta marrazki bat egiteko proposatu nien. Tela pusketak eman nizkien, eta gai bat oinarri, marrazki bat janztea iradoki nien. Oso emaitza polita irten zen. Nik ariketa hori Bartzelonan egin nuen moda diseinua ikasi nuenean, eta zoragarria iruditu zitzaidan haurrek nola erantzuten duten ikustea.

Eta nolako harrera izan du proposamenak?

Hasieran ez neukan batere argi; ez nekien txikiak animatuko ote ziren, baina espero baino harrera hobea izan du. Haurrentzako zerbait berria denez, agian, kosta egingo zaie hasieran, baina oso dibertigarria eta polita da.

Gauza asko eskatzen ditu joskintzak…

Bai, eta josten hasi aurretik ere gauza mordoa  egin behar da: oihala aukeratu, patroia egin… Neketsua eta frustragarria izan daiteke hasieran (helduontzat ere bai), baina ikaragarri ikasten da. Prozesu interesgarriak bizitzen dira, buruhaustez betetakoak, eta gure lana irtenbideak topatzea da; bizitzan bezala.

Bestetik, gauzak konpontzen eta egiten ikasteak ere eragina izango du gure pentsaeran…

Zalantzarik gabe. Uste dut, gaur egun, oso garrantzitsua dela bakoitza norberarentzako arropak egitera bueltatzea, artisau izatea, berrerabiltzea… Zerbait apurtzen bada, bota eta beste bat erostera ohituta gaude. Kontzientzia piztu behar da, gauzei beste balio bat eman; batez ere, norberak egindakoei. Gainera, orain, denok goaz berdin jantzita, arropa eta osagarriak toki berean erosten ditugu; hortaz, gure arropak egiteak barruan duguna ateratzeko eta gu geu garena islatzeko balio digu.

Etiketak: