Zaintza eta elkar-zaindu. Hamaika aldiz entzun eta esaten ditugun hitzak dira osasun krisia hasi zenetik eta ezustekoan izan bada ere, gure seme-alabek, inork aurreikusi gabe, berauen bizitzan errespetuzko harremanak eraikitzeko ezinbesteko tresna erabiltzen ikasi dutela esango nuke.

Gehienok txikitandik tresna honen balioa helearazi diegu, baina oraingoan teoria eta hitzak ariketa praktikoz lagundu ditugu. Ez da gauza bera jendea errespetuz tratatu behar duzu esan ala errespetatzen ikasi etxean geratuz edonori eta bereziki zaurgarrienei kaltetuko dien arrazoi batengatik, ateratzea ordu bateko epeaz beste giza talde bati leku uzteko guztion artean elkar zainduz, maskarila erabiltzea beste norbait arriskutan ez jartzeko, aiton-amonak ez bisitatzea pila maite ditugulako…Hau guztia besteekiko errespetua da, zaintza bizitzen erdigunean jarri dugu.

Egoera honek, zaintza orain arte ez zegoen dimentsiotan eta pertsonen esku jarri du. Emakume gisa sozializatzen dugunok txikitandik ikasten dugu zaintzen. Panpinekin hasi, gelako lagunak, gure anai-arrebak, familiako adinduak, elkarteen bidez errefuxiatuak, indarkeria matxista pairatzen duten beste emakumeak…Zaintzen hasi eta zaintzen bizi. Kaltetan askotan geure burua ahaztu eginez besteon mesedetan.

Gizon bezala sozializatzen duzuen gehienek, ostera, ez duzue zaintza ikasgai moduan izan eta askoren kasuan helduaroan feminismoaren ildotik egindako hausnarketen ondorioz hasi zarete zaintzen.

Sexu estereotipoak eta rolak malgutzen ari bagara ere, hain barneratua ditugu hauek nahiagabean gure seme-alabei trasmititzen dizkiegu eta egoera honek izan dituen gauza gogor hauen artean, estereotipo hauek apurtzeko izpiak ere badira.

Guztiak bihurtu gara zaintzaile:

  • Txiki, gazte zein heldu izan, gaixotu gaitezkela ikasi eta gure burua zaintzeko neurriak hartu ditugu.
  • Azal kolore ezberdin, hemengoak zein hangoak … denak arriskutan eta denak zaindu behar.
  • Neska zein mutil sentitu, besteak arriskutan ez jartzen ikasi dugu.
  • Zaindu behar ditugun horiek emakume zein gizon izan daitezkeela ikasi dugu.

…

Esaldi hauek sinpleak diruditen arren, sakontasun itzelekoak dira:

  • Ezinbestekoa da gure burua zaintzen ikastea besteak zaindu ahal izateko
  • Besteen zaintza ez da neska eta emakumeen zeregina, komunitatea osatzen dugun guztiona baizik.
  • Pertsona guztiak gure sexu-identitatea, adina, izaera, azala, gustu, ohiturak, bizitokia… dena delakoa, zaindutak izatea merezi dugula barneratzeko aukera paregabea izan da.

Birusa joan etorrian ibiliko da, baina guk ikasitakoa ez ahaztu eta praktikan etengabe mantentzeko erronka irmoa dugu aurrean. ZAINTZA handiz idazteko unea dugu. Komunitate zaintza-sareak sortu diren moduan, gure zaintza-sarea komunitate txiki eta berezienean, familian, sortu eta indartzeko unea da. Gure seme-alabek komunitatearen onuran egindako guztia balioan jartzeko garaia iritsi da, berauekin konpartitu egindakoaren garrantzia eta hau guztia rol estereotipatu horietatik urrunduz egin, askotan horren arriskua baitugu. Fardelak aldatzean guraso-aitari laudorioak maiz esaten zaien bitartean, guraso-ama egitean normaltzat hartzen den modura, neskek besteekiko arduratsu eta zaintzaile izatea normaltzat hartuz eta mutilei berdinagatik txalo eginez rol horiek berresten ditugu. Gure umeek, denek, txaloak merezi dituzte eta aldi berean, ikas prozesu baten lehen pausuak eman dituztela ulertu bidea egiten jarraitzeko.

 Guztiok dugu errespetua eta zaintza ikasteko beharra eta txikitandik hasiz, hizkuntzak barneratzen dituzten erraztasun berarekin, bereganatuko dituzte balio eta bizitzarako tresna hauek. Zaintzan heztea gure jendartea eraldatzea dakar, ez izan zalantzarik.