3 eta 6 urte bitarteko seme-alabei mugak ezartzea, obeditzen ez ezik, gauza batzuk baimenduta daudela eta beste batzuk onargarriak ez direla ulertzen ere irakastea bada. Oinarrizko arauak ezartzea eta obedientzia goiztiarra irakastea garrantzitsua da familiarentzat.

Gurasoak, orokorrean, seme-alabak “ez” hitza ulertu bezain laster has daitezke; normalean urtebete baino lehen. Hasteko unerik egokiena haurra lau hankatan ibiltzen hasten denean da, izan ere, orduan hasiko da geroz eta gehiago mugitzen. Horixe dio Maria Jose Roldan irakasle eta hezitzaileak.

Haurren hazkuntza goiz hasten denean, zuretzat ez ezik, haientzat ere errazagoa izaten da. Gaur egun 3 eta 6 urte bitarteko adinetan jarri ohi izan dute arreta adituek, mugak ezartzea zertxobait konplikatuagoa izan baitaiteke, umeak gauzak beste modu batera egiten frogatzen saiatzen hasten direnean.

3 eta 6 urte bitartean

Adin horretan hasten dira gurasoak arauak ezartzeko eta seme-alabek horiek betetzeko arazo gehiago izaten. Hiru urte bete arte haurrak askoz ere lasaiagoak izaten dira orokorrean, baina ordutik aurrera korapilatu egiten da kontua, baita bi urte igaro ondoren ere.

Garrantzitsua da haurrei mugak ezartzea, haur esanekoagoak izaten has daitezen, baina betiere pertsona gisa errespetatuz eta, batez ere, hezkuntza-estrategietan beldurra edo autoritate toxikoa erabili gabe. Maitasunetik lor daiteke, bakarrik pazientzia nahikoa izan behar da emaitza onak sortzeko, ez bakarrik epe laburrera, baita epe luzera ere.

Gurasoei kasu egitea

3 urterekin haurrek hizkuntza ia garatuta daukate eta sentitzen dutena azaltzen dakite. Helduei aurre egiten diete gehiago, eta kasketak indartsuagoak dira. Aldi berean, autonomia handiagoa dute eta hobeto ulertzen dute beren ingurunea, baita bizikidetza onerako arau sozialak ere. Errutinek eta ohiturek garrantzitsuak izaten jarraitzen dute, baina orain etxean eta gizarte-esparruan ere maiz agertzen dira arauak eta mugak.

Adin horretan, haurrak sozialagoak izaten hasten dira beste haur batzuekin, eta, horregatik, gizarte-arauek garrantzi handia izaten hasten dira hezkuntzan –leku publikoetan ez oihukatzea, besteak ez jotzea, horretarako egokiak ez diren lekuetan korrika ez egitea, jaten den bitartean mahaitik ez altxatzea, anai-arrebekin lasai jolastea…–.

Ondorioak eta errefortzu positiboa

Arauak ezartzearekin batera, ondorioak agertzen dira arauak betetzen ez direnean, bai eta errefortzu positiboa ere, betetzen direnean. Haurrek ikasten dute kasurik ez egiteak emaitza negatiboa –ondorioa– eta errefortzu positiboa –gurasoen errekonozimendua– izatea esan nahi duela.

Baina, hasi aurretik, oso garrantzitsua den zerbait hartu behar izaten da kontuan: seme-alabari ezarritako arauak erakutsi behar dizkiozu, eta arau horiek ulertu dituela ziurtatu. Gero, gogoratu beharreko beste alderdi bat da koherentea, kongruentea eta etenik gabea izan behar duzula; horrek esan nahi du arauak eta ondorioak bete behar dituzula, eta hori egiten ez baduzu, ez dutela eraginik izango eta ez dutela ezertarako balioko. Gauzak ondo eginez gero, zure seme-alabek arauak barneratu ahal izango dituzte.

Izan zaitez irmoa, baina aldi berean malgua, arauekin eta ondorioekin koherentea, eta, batez ere, zure seme-alaben jarraipena egiteko adibiderik onena izan behar duzula gogoratu.