Barraskilo batzuk aza goxo batean bizi ziren. Etxeak gainean zeuzkatela, poliki mugitzen ziren hosto batetik bestera jateko mokadu bigun baten bila. Egun batean barraskilo txiki batek esan zion aitari:

“Handitzen naizenean munduko etxerik handiena eduki nahi dut”. “Hori tontakeria galanta da”, erantzun zion aitak, hauxe baitzen barraskilorik jakintsuena aza hartan. “Gauzak batzuk hobe txikia baldin badira”. Eta istorio hau kontatu zion…

Munduko etxerik handiena

Istorio hau da gaurko liburu proposamena, Kalakandra eta Pamielak argitaratutako Leo Lionni artistaren liburu ” klasiko” bat.

Haurtzaroan , Leo Lionni, animalien eta batez ere narrastien  miresle handia izan zen. Zaletasun horretatik hainbat kontakizun sortuko ziren denborarekin, hala nola gaur aurkeztu dugun hau;  Barraskilo baten istorioa; beste inoren baino etxe handi eta deigarriagoa izan nahi zuenarena. Harrokeriaren eta azalkeriaren aurrean, bizitzari, zuhurtziari, gauzen zentzu praktikoari, umiltasunari eta xalotasunari buruzko metafora moduan ulertu daitekeen liburua ederra da.

Idazkera eta hiztegi  aberatsa ditu  eta ilustrazioak plastikotasunagatik eta koloreagatik nabarmentzen dira. Leo Lionnik bere beste liburu batzuen bideari jarraipena eman zion argitalpen honekin. , “Ori txiki eta urdin txiki”, “Frederick” edo “Igeritz”, liburuen ildoari jarraitzen dio “Munduko etxerik handiena” honek. Istorio sinpleak dira, egilearen hitzetan, “Gauzen esentziaren ulermen intuitiboa” dakartenak.

Argazkia: Lander Juaristi

Leo LIONNI

Leo LIONNI (Ámsterdam, 1910, Toscana, 1999) giro artistikoan hazi zen, ama opera-abeslaria izan zen eta osaba margolarria, baina prestakuntza ez zen artistikoa izan,  ekonomian doktoratu baitzen.


Bere Haurrentzako lehen liburua ez zen berandurarte  arte iritsiko, ia kasualitatez. Tren bidaia batean, bere bilobak entretenitzeko ideia bururatu zitzaion, zetazko paper zati soil batzuetatik ipuin bat sortuz. Horrela sortu zen ” Urdin txiki eta Hori Txiki “. Zerrenda luze bateko lehena izan zen, gerora etorri ziren “Frederick” eta “Igeritz” bezalako lan txalotuak.

Leo Lionnik haur literaturan ez ezik Eskulturan, diseinuan, pinturan eta ilustrazioan egin zituen merituak, eta 1984an Arte Grafikoen Institutu Amerikarraren Urrezko Domina jaso zuen.

1931n Milanen kokatu zen eta diseinu grafikoarekin harremanetan jarri zen. 1939an Ameriketara joan zenean, Filadelfiako publizitate agentzia batean lan egin zuen arte zuzendari gisa eta ondoren Olivetti Korporaziorako eta Fortune aldizkarirako. Aldi berean, artista bezala zuen ospea hazi egin zen, eta bere margolanak galeria onenetan erakusten ziren, New Yorketik Japoniara.