Lehenengo kalean ibiltzeko ordu bakarreko tartea, eguneko. Ondoren, jolas parkeen itxiera. Gero, –eta aldarrikapen askoren ostean– kalean ibiltzeko aukera pixka bat zabalagoa, baina uneoro heldu baten konpainian eta zaintzapean… Bitartean, zabalik daude lantokiak, merkataritza zentroak, terrazak, tabernak… Ez al da neska-mutikoei askatasun handiagoa emateko unea?

Zalantzarik gabe une gogorrak ekarri ditu pandemia honek. Lehenengo eta behin oso hilkorra agertu den gaixotasun kutsakor bat, ezohiko osasun larrialdi egoera eta ondorioz gizarte ia osoaren itxialdi derrigortua, egoera ekonomikoaren okertzea, beldurra, etorkizunaren inguruko kezka…

Egoera oso delikatua da eta haurren kolektiboak ere jasan ditu murrizketa handiak. Normaltasun berrirako urratsak ematen ari garen honetan, ordea, neska-mutikoentzako ezarrita dauden arauak ez dira ia aldatu.

Telelanean ari dira beraiek ere, eta lagunetako asko pantaila bidez ikusi beste aukerarik ez dute gehienetan. Beraiek ere lanean aritu dira etxetik eta hori, eskolara joateak gehienentzako duen alderdi positibo garrantzitsuenari uko eginda: lagunekin jolastea.

Haur asko lagun gose dela irakurri diogu Vicenç Arnaiz Sanchori Oinherriren herrihezitzailea.eus atarian. “Ia ezerk ez ditu motibatzen, apatiko daude. Jokoarekiko interes falta dute, eta laster nekatzen dira guztiaz. Sormena galdu dute. Telebistaren parean egoteko desioa handitu egin da. Ahalegin eta kontzentrazio gaitasunak behera egin du. Alaitasun-adierazpenak ere jaitsi dira, eta ondorioz, gutxiago komunikatzen dute. Erraz haserretzen dira. Despistatuta daude. Egoera emozional baxuan pasatzen dute eguneko tarte handi bat. Triste baleude bezala”.

Eta orain, guraso gehienak lan presentzialera bueltatzeko unean daudenean gizarte honek oztopo gisa ikusten ditu haurrak; izan ere, oztopo dira helduak lanera itzultzeko.

Udalekuak antolatzen ari dira han eta hemen. Badirudi, azkenean, neurri bereziekin baina egongo direla bakanen batzuk han eta hemen. Ze irizpide hartu dira kontuan horiek antolatzerakoan? Neska-mutikoen sozializatzeko premia eta hilabetetako konfinamendu egoeraren ondorioz bizi duten lagun gosea edo helduak lanera joan ahal izatea? Denetik egongo da, noski.

Bien bitartean eta hasierara bueltatuz itxita jarraitzen dute herrietako zein hirietako jolas-parkeek. Zer sinbolizatzen du horrek?

Edozein umek egin dezake galdera, eta ez genuke erantzuten jakingo: “Zergatik daude zabalik terrazak eta tabernak eta jolas-parkeak ez?”. Erantzun proposamen bat: jolas parkeetako zabuek ez dutelako txanponekin funtzionatzen?

Horiek guztiak esanda bada beste gogoeta interesgarri bat gai honen inguruan. Eta parkeak itxita egotea ez balitz guztiz negatiboa? Proiektu hezigarri askok defendatzen dute herri osoak izan beharko lukeela jolasleku bat, eta ez genituzkeela haurrak parkeetara mugatu behar. Gogoeta interesgarria hori ere, zalantzarik gabe. Izan ere egoera guztietatik ikasten da zerbait.

Baina jolas-parkeak itxita jarraitzea bada esanguratsua. Edo ez?

Argazkiaren iturria hemen.