Naturaz , Olentzeroaz, Magiaz gozatzeko egitasmo bat jarri zuen martxan Tolosako Zumardia elkarteak: Olentzeroren Basoa. Elosegi Parkean ibilbide bat osatu zuten, garai bateko usadio, sinismen eta istorioak berreskuratzeko asmoz. Eli Trojaolarekin hitz egin dugu egitasmo honen berri izateko.

Kriseilutxo baten argipean, 60 minutu inguruko saioak egingo dituzte parkean barrena aurten ere. Juan Kruz Igerabidek sortutako ipuina ere aurkeztu digu Eli trojaolak. Hona hemen ipuin honen sarrera.

PROLOGOA

Eskuartean duzun ipuin hau, ipuin bat baino zerbait gehiago da: hainbat eta hainbat hausnarketaren fruitua da; hamaika elkarrizketaren ondorioa.

Tolosako Elosegi Parkean garatutako Olentzeroren Basoa proiektuan oinarritua dago eta Eguberriaren jatorri eta zentzua berreskuratzea du helburu, aspaldiko euskal usadioak, natura eta feminismoa ardatz izanik. 

Eguzki amandrea hil eta jaio egiten da sasoi honetan (neguko solstizioa) , natura berpizten hasten da, zaharra atzean uzten dugu berriari leku egiteko. Naturak berak eskaintzen dizkigu sasoi hau ospatzeko mila arrazoi: Eguzkiak, Urak, Suak… Elementu horien presentzia berreskuratu eta euskal kulturak belaunaldiz belaunaldi transmititutakoa bizirik mantendu nahi da.

Bestalde, Kontsumismoa borborka dagoen garai honetan, hausnarketari eman nahi zaio espazioa, opariak egiten dituen Olentzero bat soilik izan gabe, Natura bera bihurtuz opari. Ama Lurra, Mari, sendabelarrak, egurra… Basoak berak eskaintzen diguna, alegia. 

Gogoeta egin nahi da, bestalde, gaur egun folklorea infantilizatzeko dugun joeraz. Badirudi orain Olentzero zarpail eta desatseginak ez duela balio, baina Olentzeroren irudi zarpailak Naturaren ziklo baten heriotza sinbolizatzen du, uraren eta suaren bidez eraberritu eta garbituko den Olentzero bat, alegia, hurrengo zikloari ekiteko.

Beraz, Olentzeroren eduki nagusia Natura, Basoa da, urtearen aro giltzarri batean kokatua (zaharra hil, berria jaio); horregatik, ura, horregatik ogi berria, horregatik jantzi berria, horregatik su berria. 

Gainera, gure ustez, haur batek bere baitan duen altxor handienetako bat IRUDIMENA da. Zerbait iradokitzen diogunean, haur bakoitzak – eta heldu bakoitzak ere bai- bere buruan irudimenak ematen dion adina istorio sortzen ditu. Zergatik hori mugatu? Olentzero gizonezkoa eta ikazkina pertsonifikazio herrikoi bat da, baina haurrak bere buruan Olentzeroren irudia imajina dezan uzteak indartu eta aberastu egiten du irudi hori; horrela, ez diogu genero jakin bat  ematen, ez diogu itxura definitu bat ematen, eta haur bakoitzak osatuko du buruan bere irudi propioa. Hori da, bide batez, ahozko ipuin tradizionalek antzinatik eskaini dutena.

Xxxxxxxx… ikusi…,entzun…, usaindu…, sentitu Olentzeroren arrastoak. Aurten ere, UDABERRI OPAROA iragartzen digu!