Gabonak gerturatzen dabiltzan hontan, pil-pilean dagoen gai baten, oparien, inguruko hausnarketak plazaratu nahiko nituzke.

Lehena eta garrantzitsuena iruditzen zaidana: opariek (material zein ez materialek) haurren hezkuntzan zuzenean eragiten dute. Eta horrenbestez, haurren tutoreekin adostutakoak soilik eskaini beharko liratekeela aldarrikatzen dut. Zergatik? Familia bakoitzak jokatzeko, egiteko, bizitzeko…modu ezberdinak dituelako eta horretan eragin ahalik eta positiboena egiteko.

Badakit opari bat egin aurretik hausnarketa bat egiten dela, eta norberarentzat egokia den hori oparitzen dela (edo hala beharko luke); baina, hala ere, ez dakigu etxe horretako dinamikan material horrek kabidarik duen. Izan daiteke materialagatik – haurrak dena ahoan sartzeko joera badu, material toxikoak ekiditeko saiakera egin dezake familiak adb. edota plastikoa ekiditeko joera izan…-, transmititu dezakeen balore batengatik – ez soilik genero rolei begira, izan daiteke agresibitatea, arrazakeria…-, antzeko gauzen kopuruagatik –jolas asko izaten baitituzte askotan eta antzekoak– ,haurraren momentu bitalagatik edota jostailuak eskatzen duen rolagatik –batzuk haurraren parte hartzea, sormena, gaitasun desberdinak aktibatzen dituzte eta beste batzuk aldiz, haurrak pasibo mantentzen dituzte…– opari hori egokia ez izatea eta negatiboki eragitea. Familia egitura bakoitzak hausnartu beharko luke, momentua aztertuz, zer nolako opariak jaso nahiko lituzten (edota oparirik jaso nahi duen edo ez) eta inguruak erabaki hau errespetatu beharko luke.

Horretaz gain, jasoko duten opari kopurua ere neurtzeko beharra azpimarratu nahi dut. Gehiegi jasotzen dituzte askotan eta ez dute bakoitza zukutzeko denborarik izaten. Gabonak eta urtebetetze egunak… kantitatetan galtzen dira eta haurrek zabaltzen jarraitzeko antsietatez bizi dituzte, askotan barruan dagoenari erreparatzeko tartea hartu gabe. Horregatik, taldeko opariak egiteko aukera dagoela gogorarazi nahi dut, askotan elkarrekiko konpetentzia une izaten den hori ekidin eta aurrez elkartu eta arestian esan bezala tutoreekin adostutako taldeko oparia egitea.

Bi sasoi hauek nahikoa ez eta beste hainbatetan egiten dizkiegu opariak:

  • Bisitan joatean. Zein da bisitaren helburua? Niretzat presentziaz gozatzea da, eta hau opari batekin egiten denean, ohitura bihurtzean, haurrak bisita opari batekin lotuko du eta jasotzean jolasean hasiko da, presentzia “galduz”. Ez bada, bisita osoa jolasaren bueltan murgiltzen behintzat.
  • Oporretatik bueltatzean. Ohitura oso zabaldua da oporretatik zerbait eramate hori (askotan lekuarekin loturarik ez duen edozer izaten da gainera). Aurreko baten herriko denda baten ikusi nuen emakume bat bidaian erosi ezin izan zituen opariak erosten, imaginatu bere ezinegona! Ez al da hobe bidaiaz hitz egin eta elkartzeaz gozatzea?

Laburbilduz, haurrak uneoro opariz betetzeko joera daukagu, askotan beraien onespena horrela bilatuz. Ez al da hobe gure presentzia eskaintzea? Eta hauen hezkuntzan duten eragina kontuan izanik, opariak egiterako orduan haurren tutoreekin adostutakoak izatea? Hala ez izatekotan, heldu hauei izugarrizko konpromisoan jartzen diegu: haurrari opari berria kendu eta egoera azaldu (+ kasketa jasan) edota nahi ez duten hori onartu eta euren hezkuntza oinarriak zapaltzen ikustearen artean erabakitzen.

Zaindu gaitezen elkar, elkar “erosten” saiatu gabe.