Emozioak kudeatu eta kontrolatzen jakiteak izugarrizko garrantzia daukala azpimarratzen du Tania Garciak Educar sin perder los nervios: guía emocional para transformar tu vida familiar liburuan.

Baliteke zure haurtzaroan ere norbaitek isiltzeko agintzea oihu batekin, edo behin eta berriz mehatxatzea, ondo porta zaitezen ume bat bezala jokatzen ari zinenean. Litekeena da, baita ere, gaur egun aita edo ama bazara, orain beste aldean zaudela konturatzea. Hau da, zure seme-alabak kasketaldiak ditu eta ez dakizu ondo nola kudeatu, eta, batzuetan, nerbioak ere gal ditzakezu.

Zu lasaitu, gero umeari lasaitzen laguntzeko

Batzuetan, gurasooi ahaztu egiten zaigu gure seme-alaben begiak guri begira egoten direla denbora guztian. Gure ekintzak eta jokatzeko modua dira pertsona gisa eratzen dituena. Gurasoak askotan itsutzen eta haserretzen dira beren seme-alabek entzuten ez dietela sentitzen dutenean, kasurik egiten ez dietenean, lehenengoan obeditzen ez dietenean, baina hezteko eta irakasteko, adibidea izaten da benetan balio duena.

Zure seme-alabek begiratzen dizute haserretzen zarenean, haserrea kontrolatzen ez dakizunean, frustratuta zaudenean eta behar bezala kudeatzen ez duzunean, pazientziarik gabeko jarrera duzunean. Dena begiratzen dute, guztiaz ohartzen dira, nahiz eta beti horretaz ez jabetu. Baina, noski, zure seme-alabek ulertzea nahi duzu –edozein adinetan– eta aita edo ama izatea erraza ez dela sinestea, haserretzea edo oihu egitea guztiz justifikagarria dela ulertzea nahi duzu, baina ez da horrela, Garciaren esanetan.

Batzuetan ez zara gai ulertzeko zure seme-alabek emozioak kontrolatzen –edo ez– ikasten dutela. Haiek ez dituztela zuk dituzun tresnak –eta erabiltzen ez dituzunak–, eta lasaitasuna behar dutenean, zuk gidatzen duzun hori behar dutela, zure lasaitasunarekin, eta ez zure haserre egoerarekin.

Badakigu batzuetan bizitza estresagarria izaten dela, heldu gisa erantzukizun asko izaten direla, azkartasunak guztiei eragiten digula. Nekatuta egon zaitezke anai-arrebak borrokan aritzeaz, gauzak behin eta berriz azaltzeaz, egunero hainbeste erabaki hartzeaz, hainbeste ordu lan egin behar izateaz…

Zure seme-alabek ez zuten eskatu mundu honetara etortzea, eta zuk ere ez. Baina haiek dira zure erantzukizuna, alderdi guztietan. Normala da bizitza familiarrak, pertsonalak eta laboralak estresa eragin ahal izatea momentu batzuetan, baina lasaitasuna ez da antsietatearen, oihuen edo modu txarren artean aurkitzen. Zuk kudeaketa eta adimen emozionalarekin aurkituko duzu, eta zure seme-alabek aurkituko dute adibidea zugan ikusteko gai badira.

Nola lasaitu umea

Haur asaldatu bat baretu baino lehen, bihotz barruan duzun barneko haur hori lasaitu behar duzu, hainbeste min ematen dizuten sentimendu bizi horiek hobetzeko erregutzen dizuna. Lortzen duzunean, gainerakoa errazagoa izango da.

Zure semea zapuztuta sentitzen denean, sakon hartzen du arnasa, hamar arte zenbatu dezake, makurtu zaitez, begietara begiratu eta hitz egin iezaiozu zure bihotzeko ume horri gustatuko litzaiokeen modu lasaian. Gogoratu zu zarela heldua, zeu izan behar zarela emozioen bidean gidatu behar duena.

Zeu zara zure seme-alaben erreferentziazko figura. Eta horretarako:

  • Jarri izena emozioei, esaiozu zure semeari zein den sentitzen duen emozioa –adibidez: haserrea– eta zergatik sentitzen duen.
  • Onartu bere emozioak eta ez murriztu inoiz, nahiz eta txorakeriak iruditu. Zure semea sentitzen ari dena benetakoa da, eta, beraz, zure ulermena eta babesa behar ditu.
  • Gogoratu haurren amorru edo haserre ororen atzean beti dagoela maitasuna, besarkada bat eta/edo zure maitasun guztia jasotzeko beharra.
  • Haurrak ez dira haserre jaiotzen. Saia zaitez zure semea besarkatzen kasketa bat duen guztietan eta besoetan lasaitzen duzunean, orduan hitz egin egoera jakin batean sentitu dituzun emozioei buruz. Harrituko zara nola besarkada horrek, maitasunetik haserrealdi handienak ere baretzeko gai izango den.

Argazkia: Unsplash.com.