Damua erakustea eta barkamena eskatzea modu bat da haurrek ikus dezaten ez garela perfektuak, akatsak egiten ditugula eta aurre egiten diegula, eta ez dela ezer gertatzen.

Pentsa dezakegu barkamena beste pertsonak testuinguru osoa ulertzen badu soilik ematen dela, baina barkamena eskatzen dugunean ez dugu barkamenaren bila egiten, hala sentitzen dugulako eta zuzena dela uste dugulako egiten dugu. Horregatik, zure seme-alabarekin sortutako gatazkak barkamena eskatzen duela uste baduzu, ez pentsatu zer adin duen, pentsatu nola jokatu nahiko zenukeen zurekin eta nola nahi duzun zure txikiak etorkizunean jardutea.

Barkamenarekin erakusten dugu berdinak garela eta errespetu bera merezi dugula, eskubide berberak ditugula eta giza duintasuna ez dela adinek eta merezimenduek arautzen. Barkamen labur, sentitu eta zuzena, gizaki eta familia gisa konekta gaitzan.

Nahi ditugun ekintzak etorkizunean egin ditzaten lantzea hau bezain sinplea da: zenbat eta lehenago hasi, orduan eta hobeto barneratzen dira. Esker onekoak izatea nahi badugu, txikitatik izan daitezela irakatsi behar diegu.

Kontua ez da egiten duguna ulertzea, baizik eta barkamena, ekintzen zuzentasuna eta damua bezalako ekintzak normalizatzea. Maite ditugula esaten diegunean ere ez dute jakiten, eta jaiotzen direnetik egiten dugu etengabe.

Nola adieraz dezakegu barkamena txikiak direnean?

Oraindik hitz egiten ez badute, musu bat eman dezakegu, besarkada bat, eta barkamen bat eskaini, dena bere parean.

Hitz egiten badute, musu bat, besarkada bat, barkamen bat eta azalpen bat –ez justifikazio bat– eman ditzakegu, eta dena bere ikusmen-mailan.

Eta zenbat aldiz barkatzen diot nire seme-alabari?

Izan ere, beharrezkoa iruditzen zaizun bakoitzean, egun hobeak eta egun okerragoak egongo dira, eta egun txarrenetan saiatu behar izaten dugu gehien. Barkamena eskatuz gero, nerbioak eta tentsioak gutxitzen dira.

Eta noiz hasiko da nire seme-alaba barkamena eskatzen?

Baldintzapean, eskatzen diogun bakoitzean, zuk esaten badiozu barkamena eskatzen duela, esango du.

Modu espontaneoan, jasotzen duen ulermenaren eta adibidearen bidez barneratzen duenean. Presarik gabe, ezer ez da ondo ikasten presaka, eta unea iritsitakoan benetan sentitzen duenean esango du, eta bera ere harro sentituko da.

Beti bezala pazientzia, iraunkortasuna, adibidea eta maitasun handia eskaini behar zaie.

Iturria: Kimudi.