Errua

Erru sentipena, barruan modu ez kontzientean sortzen zaigun sentimendua. Emakume edo ama izatearren sentitu izan duzue noizbait erru sentimendu hau? Laia Casadevall emaginak honen inguruan idatzi zuen eta guk guraso.eus era ekarri dugu.

Errua, emakume izate hutsagatik sarritan inbaditzen gaituen ezagun indartsu hori.

Errua, ama garenean bereziki agerian geratzen dena.

Haurdunaldian pisu asko edo gutxi irabazi dugunean agertzen den errua.

Gure baitan entzuten den errua, haurra handiegia edo txikiegia dela esaten digutenean.

Haurdunaldiko diabetesa agertzen denean, ekografia batean, analitika batean edo haurdunaldia arrisku txikikoa izatetik handikoa izatera bihurtzen denean.

Errua agertzen da guk nahi edo amesten genuen erditzea lortzen ez dugunean.

Edoskitzeak huts egin duenean barrura sartzen zaigu errua.

Haurrak behar adina pisu hartzen ez duenean, negar egiten duenean, pentsamendu ilunak gure buruan agertzen direnean, lehen aldiz erortzen denean, gaixotzen denean… sentitzen dugun errua.

Gauza guztietara ez iristearen errua.

Zure ahotik ihes egin duen oihu horren errua da.

Errua bere prozesuak hobeto laguntzen ez jakiteagatik.

Errua perfektua ez izateagatik.

Baina zerbait kontatuko dizut, zuk ez duzu errurik.

Errua sistemarena eta gizartearena da, etengabe bakarrik uzten gaituztelako eta hori guri bakarrik dagokigula sinestera bultzatzen gaituztelako.

Errua gizarte patriarkal honen tresna boteretsua da, txikiak, zaurgarriak eta inperfektuak sentiarazteko.

Baina aski da errua sentitzeaz, ahal dugun bezain ondo egiten dugu, uzten diguten bezain ongi eta laguntzen diguten bezain ongi.

Eman diezaiogun baimena gure buruei perfektuak ez izateko, eman diezaiogun baimena errudun ez sentitzeko, eman diezaiogun baimena amatasunaren abenturaren barruan ibiltzeko.

Izan gaitezen gu inposatu nahi diguten errurik gabe.

Amatasuna eta errua: A ze nolako parea!