Euskara hutsean ikasten duen ume batek esna egoten den orduen %14 pasatzen du euskaraz eskola barruan. Beste %86 euskaraz izan daiteke edo ez.
Txerra Rodriguezen Garaigoikoa blogean irakurri dugu gogoeta. “Orain arte gurean transmisioaz hitz egiten zen. Oraindik asko erabiltzen da, baina Paula Kasares soziolinguistak beste kontzeptu bat proposatzen du: sozializazioa”. Transmisioa kontzeptu estatikoa dela dio Rodriguezek, goitik beherakoa. Sozializazioa, aldiz, kontzeptu dinamikoa, norabide anitzekoa.
Eskola, familia eta komunitatea
Helburua izanik umeek euskararen esposiziorik ahalik eta handiena izatea Rodriguezek azaltzen du oinarrizko hiru elementu hartu behar direla kontuan: eskola, familia eta komunitatea.
. Eskola: murgiltze linguistikoa ezinbestekoa da, hortaz D eredua. Eta hezkuntza moldeak berria behar du: ikasleek gela barruan asko komunikatu behar dute.
. Familia: lehenik eta behin bikoteak espresuki hartu behar du hizkuntzaren gaineko erabakia, izan ere familia gakoa da. Murgiltze linguistikoaren eremu bihurtu behar da familia eta kontsekuente jokatu behar da ahalik eta egoera gehienetan: bikotearen hizkuntza, umeekin erabiltzen den hizkuntza, hizkuntza nahiz eta umea erdaraz etorri… Anaia-arreba nagusien papera ere funtsezkoa da. Ekitea zaila da baina zergatik ez enkargatu anaia-arreba nagusiari txikiaren zaintza linguistikoa?
Familiaren kontsumo kulturalak eta egonez gero zaintzailearen hizkuntzak ere garrantzia handia dute. Ahal dela euskaraz kultura eskaintza lehenetsi: bilatu eta kontsumitu. Eta ez ahaztu telebista: euskaraz gutxi egon arren haren aldeko apustu irmoa egiteko gomendioa egiten du Rodriguezek.
Zaintzaileari dagokionean (kontratatua, aitona-amonak, eskolaz kanpoko jarduerak, aisialdi elkarteak…) aintzat hartu hizkuntzari dagokion gaia.
. Komunitatea: parkean, lagunartean, auzoan… “euskaraz izan dadin saiatu behar dugu”, dio Rodriguezek.
Artikulua osorik hemen.
Argazkiaren iturria hemen.
Utzi erantzuna