Gipuzkoako Arreta Gabezia eta Hiperaktibitatearen Elkartea ( ADAHIgi ) 2002 urtean jaio zen, zenbait guraso eta profesionalen ekimenez, haur hauek familia- eskola- zein gizarte-mailan dituzten arazoak aztertu ondoren.


Elkarte hau ezagutzeko Gurutze Agirre (Soraluze, 1973) pedagogo eta elkarteko kidearekin hitz egin dugu.


Noiz eta zergatik sortu zen Adahigi elkartea?
2002 urtean sortu zen, guraso talde bateri esker. Bizkaiko elkarteko kide pare bat Donostian hitzaldi bat eman zuten. Jende ugari elkartu zen eta behar asko zegoela garbi gelditu zen. Familien ikuspegitik nahaste hau zituenak laguntza asko behar zituen baina ez zekiten nola edo non lortu. Arazo ugari zituzten, hori dela eta, guraso talde batek elkartea sortzea erabaki zuten nahaste hau zuten guztiei laguntza emateko.

Zein da egiten duzuen lana?
Elkarkideen beharrei erantzuna ematea du helburu elkarteak, hori ela eta hauek dira gaur egun eskeintzen dituen serbitzuak:
*Familiei arreta (agrega goiztiarra, autolaguntza taldeak, nerabeentzako tailerrak, anai-arrebentzako tailerrak).
*Helduei arreta (autolaguntza taldeak).
*Ikastetxeak (Tutoretzak, formakuntza, ikasleentzako tailerrak, entrenatzaileentzako tailerrak).
*Komunitateei zuzendutako hitzaldiak, información saioak, formakuntza jardunaldiak…

Nola jarri daiteke familia bat zuekin harremanetan?
Arreta goiztiar serbitzuari esker gurekin kontaktuan jarri daiteke Donostian, Zarautzen, Eibarren edo Arrasaten. Horretarako elkartearen telefónica deitu ahal da 943459594 edo adahigi@adahigi.org mail-an.


Familia asko galduta egon gaitezke gaiarekiko eta AGNHaren mamua laster datorkigu. Nola uste duzue lantzen dela gaia jendartean?


Normalean diagnostiko bat jasotzen dugunean, beldurra izaten da sentitzen dugun lehenengo emozioa. Informazio lortzen dugun einean lasaitzen gara baina gure inguruan ez jakintazuna kaltegarria izaten da. Nahaste honen haurrean nola jokatu ez dakigu eta baztertu egiten ditugu portaera desberdin dituzten umeak.

Noiz hasi beharko litzake familia bat arduratzen haurraren arreta gabezia, inpultsibitatea edo hiperaktibitatea kontutan hartuta?


Lehen bait lehen, diagnostiko azkarra oso lagungarria izaten da. Orokorrean ikastetxean somatzen dira lehenengo susmoak. Portaera desberdin bat ikusten denean, denboran errepikatzen denean eta erabiltzen diren estrategia funtzionatzen ez direnean, orduan hasi behar gara begiratzen arazoren bat dagoela.


Gipuzkoan bakarrik 6000 kasu inguru daude diagnostikatuta. Beste herrialde batzuekin alderatuz gero datu onargarriak dira?


Ikerketa guztien arabera %3-%7 tartean dago nahastearen prebalentzia. Gaur egun gero eta nahaste ezagunagoa da, beraz gero eta diagnostiko gehiago egiten dira. Ala ere helburua ez da diagnostiko asko lortzea baizik eta nahaste honek eragiten dituen zailtasunei irtenbide bat ematea. Eta diagnostikoa laguntza hori lortzen laguntzen du.


Sortuta dugun hezkuntza sistema eta jendarteak ez du ezaugarri hauek dituzte haurrak onartzen.

Nire ustez pixkanaka pixkanaka gauzak aldatzen hari dira, hezkuntza sistemak ezaugarri desberdinei arreta ematen hari dio. Horrela desberdintasunak gutxitu egiten dira. Oraindik lan asko gelditzen da eta hori denon arteko lana da.


Medikazioaren gaia zaila da. Azken neurria izan behar da? Aurrez bestelako esku-hartzeak egin daitezke?


Medikazioa esku-hartzearen atal bat izan daiteke baina ez da beharrezkoa. Kasu bakoitza desberdina da eta horren arabera erabakitzen da hartzea edo ez. Hartzea erabaki ezkero tratamendu psikopedagogiko bat edukitzea ezin beztekoa da. Medikazioa lagungarria izan daiteke nahasteak sortzen dituzten sailtasunak gutxitzeko

Informazio gehiago

plaentxia.eus eko elkarrizketa bat