G-O-R-D-A

Txikia(goa) nintzenean ikastolan ‘boliche-de-manteca-cuatro-ojos’ ezizena jarri zidaten. Momentu haietan ez nien kasu gehiegirik egiten. Molestatu egiten ninduen izenorde horrek, baina ez nuen uste egin zidan mina egitera iritsiko zenik horrelako hitz-joko bat.

Aurreko batean alaba gazteena etxera iritsi zen negar batean, liskar bat izan ondoren lagun batek ‘gorda’ deitu ziola esanez. Mina ez zion lagunak egin, hitz horrek baizik. Alabaren hitzetan – Ama, ez dakit zergatik, baina azken aldian asko entzuten ari naiz hitz hori, eta, ama, etzait gorda hitze batere gustatzen-.

Dirudienez, kalean ere beste batzuek esan diote, batean patinetean zihoan mutil batek ia harrapatu zuenean, – ¡quita del medio puta gorda!- esan omen zion.

Alaba horrela ikustean barruak puskatu zitzaizkidan. Bera negarrez eta ni, eta nire barruko haurra ere, negarrez egon ginen denbora luzez.

Alaba horrela ikustean, bikotea eta biok hizketan hasi ginen eta aurreneko gauza kirola egitera animatu beharko genukeela etorri zitzaigun burura eta elikadura kontrolatu beharko geniola… baina berehala konturatu ginen gu ere gizarte honek ezartzen dituen arau absurdu horien barruan sartzen hasiak ginela. Gure alabak ez du inongo osasun arazorik, osasuntsu dago, zoriontsu da, zoragarria, artista hutsa. Zer dela eta aldatu behar dugu bera dena, horrela maite badugu? Gizartean ‘onartua’ izateko? Ez, arazoa ez da berea, arazoa kalean gorda deitzen dion horrena da. Berdin zait ‘gorda’, ‘palillo’, ‘cuatro-ojos’, ‘buruhaundi’,…

Alaba negarrez etorri zen egunean, liskarra berak hasi zuen, lagun horri bere ustez bromatan bere aurpegiarekin zerikusia zuen burla bat eginez. Lagunari hitz horrek min handia egin zion, eta bueltan alabak berari gustatzen ez zaion hitz hori jaso zuen. Garbi dago esan behar ez dena esaten duenak, entzun nahi ez duena jasotzen duela askotan. Eta alde batetik pozten naiz egoera hau horrela gertatu zelako. Alabak lezio bat jaso bait du honekin. Askotan besteei bromatan esaten dizkiegun kalifikatiboekin oso kontuz ibili behar garela, ez bait dakigu inoiz besteak barrutik zer min daraman, eta hitz bakar horrek noraino markatu dezakeen bere bizitza.

Errespetatu dezagun elkar. Hitzak neurtzea zaila bada ere (nik ere sartu izan dut hanka askotan), pertsona bati (bromatan edo serio) bere fisiko edo izateko erari buruzko komentarioren bat egin aurretik pentsa dezagun pixka bat. Eta ohitu gaitezen, akatsak atera ordez, pertsonetan gustatzen zaizkigun gauzak goraipatzen.

Niri umetan ‘boliche-de-manteca-cuatro-ojos’ gehien esaten zidan pertsonak, nire fisiko oso antzekoa zuen. Horrek ere ze pentsa ematen du, ezta?

Etxean garbi dugu kanpotik datorren hori kontrolatzea ez dagoela gure esku. Guk lana etxean egin behar dugu. Alabekin. Gure buruarekin. Gure osasun mental zein fisikoa landuz.

Bakoitzak berea zainduz.