Badirudi gabon sasoian haurra inguratzen duen heldu orok, haurrari jostailu bat oparitu beharra diola. Eta ondorioz, haurrak, sarri berak eskatu baino jostailu gehiago jasotzen ditu. Baina zenbat denbora ematen du haurrak jostailu horiekin jolasean? Non bukatzen dute, hango eta hemengo jostailuek? Ez al dira aspertzen? Zergatik?

Gabon garai hauetan gurasook eta haurraren inguruak dugun presioaz hitz egin dugu Itsaso Pagoagarekin.

Txikitako oroitzapenak eta uau!!! efektua

Itxi begiak eta saia zaitez une batez, txikitako jolas oroitzapen goxo eta dibertigarriena akordura ekartzen. Non jolasten zenuen? Norekin? Zertara? Eta batez ere, ze materialekin?

Memoria ariketa hau egin izan dudan gehienetan, akordura datozkidan oroitzapenak naturan, anai-arrebekin etxe giroan edota amonarekin igarotakoak dira. Eta oroitzapen horietan jostailuak ez dute presentzia handirik. Sarri, txikitako jolas oroitzapen dibertigarrienetan harriak, makilak, karta baraja “española”, bizikleta edota santxeskia bezalako materialak dira protagonista. Horiek dira, nire jolasen oroitzapenen kutxan goxo gordeta dirauten jostailuak, momentuak.

Eta zure txikitako jolas oroitzapenen kutxan, zein momentu edo material duzu kuttunen? Zein da estimu handiz gogoratzen duzuna?

Gaurko artikuluan txikitako oroitzapenen haritik tiraka, hausnarketa bat egiteko gonbita luzatu nahiko nuke. Oroitzapenak kontutan izanik, zergatik tematzen gara haurra inguratzen duen helduok, gabon sasoian haurra jostailuz “itotzen”? Ez al dira ba, oroitzapen goxo eta dibertigarrienak, jostailurik apenas dauden momentuak?

Sarri aritzen gara helduok tankera honetako esaldiekin marmarka: gaur egungo haurrek jostailu larregi dute, ez dakite jolasten, aspertu egiten dira, materialista hutsak dira…

Lehen esan bezala, badirudi gabon sasoian haurra inguratzen duen heldu orok, haurrari jostailu bat oparitu beharra duela. Eta ondorioz, haurrak, sarri berak eskatu baino jostailu gehiago jasotzen dituela. Baina zenbat denbora ematen du haurrak jostailu horiekin jolasean? Non bukatzen dute, hango eta hemengo jostailuek? Ez al dira aspertzen? Zergatik?

Haurraren inguruan gauden helduok, nahi dugu haurrarentzat onena eta jolas oroitzapenik goxoenaren parte izatea. Baina batzuetan, ezer erosi edo eskaini aurretik, geratu eta pixka batean pentsatu egin beharko genuke. Zein efektu sorrarazi nahi dut haurrari eskainiko diodan jostailu edo materialarekin? Derrigorrean gabonetan jostailua oparitu behar ote diot haurrari? Eta gainera, oparitzen diodan hori, jasoko dituen beste opariekin alderatuta atzean geratu ez dadin, zergatik ez diot haurrari jostailurik ikusgarriena, ponpoxoena, argitsuena, zaratatsuena, handiena edo garestiena oparitzen?

Horrelako oparien aurrean, arraroa litzateke haurrak txunditurik ez geratzea. Hango eta hemengo txilio, emozio, urduritasun eta antsietate festa, itzela izan ohi da. Horrelako jostailu opariek sorrarazten duten UAU! efektua berehalakoa da eta helduok lerdea dariola geratu ohi gara. Baina, zer gertatzen da UAU efektu hori behin eta berriz errepikatzean? Edota efektua pasa eta handik 10 minututara edo egun pare batera? Non daude jostailu horiek? Jolasten al dute haurrek jostailu horiekin?

Idatzi honen asmoa ez da inor epaitzea, baian bai, hausnarketa sustatzea. Ez al da ba hobe izango, material sinpleagoa eskaintzea? Jostailu opari gutxiago egitea? Edota opariak familiako kideen artean adostuak izatea? Edota denon artean opari bakarra egitea? Edo zergatik ez eskaini haurrari plan bereziren bat, jostailu edo material baten ordez?

Hona hemen aukera posible batzuk: jostailu opariak aukeratzerako orduan familiako helduekin hitz egin eta adostea, denon artean material bat erostea edo eskaintzea, jostailu opari denak gabonetan beharrean, urteko beste sasoi batean eskaintzea, jostailu oparien ordez planen bat oparitzea (txangoa toki bereziren batera, scape room bat, elkarrekin jaki gustuko eta goxo bat sukaldatzea, aire librean jolasteko ezkutaleku bat elkarrekin eraikitzea, zinema edo antzerkira elkarrekin joatea…)

Alternatibak eta aukerak badaude, baina horretarako prest egon behar dugu. Hausnartu, pentsatu eta apustua egin behar da. Bai eta haurra inguratzen duen helduekin hitz egin. Negoziatu, adostu. Izan ere, inor ez da gutxiago izango haurrari, oparia irekitzeko garaian, UAU efektua sorrarazten ez duen jostailu edo material edo planen bat oparitu ezkero. Prest al gaude, gure haurren oroitzapenen kutxan jolas esperientzia goxoenen parte izateko?