Bizipoza elkarteak ‘Munduak guztiontzat beharko luke, baina ez da’ liburua aurkeztu zuen pasa den larunbatean Usurbilen gauzatu zuen “Zaintza Sistema publiko komunitarioaz” jardunaldian. Peio Manterola Pavoren ikerketa lana du oinarri lanak, Amagoia Mujika Telleria kazetariak bere egin eta bere bizipenetan eta ezagutzan oinarrituta, liburu bihurtuta. Amagoiarekin hitz egin dugu liburuaren nondik norakoak ezagutzeko.

Askotan lasai joan gaitezke aurrera edo gora begira, estropezu egiteko arriskuari erreparatu ere egin gabe. Hain goaz lasai, ez garela konturatzen gure segurtasuna ondo tenkatutako sare bati zor diogula. Bizipoza osatzen duten elkarteentzat, berriz, lurra ez da beti samurra, beraientzako sarea gaixotasunek edota beharrek urratuta dagoelako. Baina, oso garbi daukate beren haurrek ez dutela etengabe lurrera begira joan behar, lasai begiratu behar dutela aurrera edo gora. Horregatik, etengabe sarea josten eta josten aritzen dira, orratzak hatzak hamaika aldiz ziztatu arren. Neketsua da, baina beharrezkoa. Horregatik gailentzen zaie bizitzeko poza.

«Peioren lan marduletik abiatuta sortu da liburu hau. Handik ateratako hari matazetatik tiraka jositako gogoeta sorta bat da. Ez du erantzunik ematen, galderak jartzen ditu mahai gainean»

«Ongizate Estatua deitutakoak josi duen sare publikoak ez du balio herritar guztien beharrak asetzeko. Sarearen zuloetatik labaintzen dira haur askoren eskubideak. Beraz, denon ongi izatea, denon ongi bizitzea, ziurtatzen ez duen mundua da».