Bizitzako lehen adierazpena izan arren, nagusituz joan ahala negarra eten, ukatu, ezkutatu, zein disimulatzen ikasten dugu. Negarra sozialki konpartitzerakoan besteengandik jasotzen ditugun mezuek gure malkoen jario askea oztopatzen dute, momentu intimo eta bakartietara zokoratzeraino. Baina, zergatik kostatzen zaigu horrenbeste negarra onartzea eta are gehiago konpartitzea?

Itziar Bartolomerekin hitz egin dugu bere kolaborazioa oinarri hartuta.


 

 

Poliki poliki bagoaz aurrera alfabetatze emozionalean urratsak emanez. Gero eta garrantzia handiagoa dauka emozioetaz jabetu eta hauek sozialki adieraztearen kulturak bai etxean, kalean, lagun artean… hala ere, adierazpen batzukin torpe xamar gabiltza oraindik. Gaur negarrari buruz hitz egin nahi dut.


Negarra emozio eta sentimendu ezberdinen adierazpen fisiologikoa da. Minak, pozak, tristurak, beldurrak, amorruak, maitasunak, haserreak, hunkipenak negarra eragin dezakete gugan. Negarra izan daiteke zalapartaria, isila, itogarria, lasaia.. negar egiteko modu asko dago, aldakorra da, pertsona eta egoeraren arabeherakoa.

Pozak eragindako negarra erraz onartzen da. Barreak eragindako negarra oztopatzen duen mezurik ez dugu jasoko, eta aske sentituko gara nahi beste “barre-malko” botatzeko. Baina gainontzeko emozio edo sentimenduekin lotutako negar malkoekin zer gertatzen da?
Zenbat aldiz entzun dugu “ez egin negar” gure bizitzan? Ahots tonua alda daiteke (goxoa, aginduzkoa, neke kutsuduna.. ) , esateko modua ere bai (zakarra, astuna, maitasunez betea…) baina mezua berbera da,”eten ezazu negarra mesedez”. Triste dagoenari animuzko hitzak esango dizkiogu bere aldarte emozionala alda dezan, mina daukanari ez dela horrenbesterako , amorratuta dagoenari lasaitu dadin eskatuko diogu… Era batera ala bestera, negar egiteari utz diezaion eskatuko diogu bai besteari eta baita gure buruari ere. Egingo dugu negar ezkutuan, bakardadean baina ez horrenbeste besteekin edo besteen artean. Negarrak ezeroso sentiarazten gaituela iruditzen zait.


Zergatik gertatzen da? Agian ez dakigulako negarraren atzean dagoen emozioa edo sentimendua nola kudeatu? Agian uste dugulako negarra etenaz bat gure emozioa ere eten egingo dela? Ondotxo dakigu ez dela horrela. Negarra ukatzen edo oztopatzen dugunean negarra eragin duten emozio edo sentimenduen adierazpen naturala oztopatzen ari gara. Emozioak aldiz ez dira desagertzen eta beste askapen bideak bilatu beharko dituzte sarritan konplexuagoak edo korapilatsuagoak izango direnak.

Kontatuko dizkizuet negarra bezalako adierazpen soilak dituen onurak eta gero erabaki zuek zer egin zuen zein ingurukoen malko jarioekin.
Negarra tentsio zein emozioak askatzen laguntzen digun mekanismo naturala da. Negar egiten dugunean estres maila eta min fisikoa gutxitu egiten dira. Arnasketa erritmoa orekatzen zaigu (zotinka ez bada…), begiak garbitu, adrenalina eta magnesio mailak doitzen zaizkigu eta efektu lasaigarria daukaten hormonak jariatzen ditugu. Guzti hau gutxi balitz, negarrak gure izaera hobeto ezagutzeko atea zabaltzen digu, gure ahulezi zein beharretaz jabetzeko aukera ematen digulako.

Negarra barrearen parera onartu beharko genuke, trabarik gabe, lasaiki konpartituz eta batzuetan kontagiatuz. Negarrari errespetua zor diogu, denbora eta espazioa. Negarrari besarkada zabala eskain diezaiokegu, laguntza, aukera. Negargurea dugunean aske utzi dezakegu malkoen jarioa, dramarik edo lotsarik gabe, hasieratik amaierara arte, nekatu arte, lasaitu arte, bakarrik zein taldean gaudenean.

Negar egite hutsagatik ez diogu inori kalterik egiten. Negarrak ez gaitu ahulago egiten, alderantziz, negarrak indartu egiten gaitu, sendatu, lagundu. Onartu dezagun negarra, beraz, adierazpen natural soil gisa eta utzi malkoak libre irtetzen!