Progesterona eta estrogenoen antzeko hormona-kopuru handiak direla eta, ohikoa da emakumeak haurdunaldian   sexu-grina izatea . Griña hau  desagertu egiten da haurra jaio ondoren gorputzak jariatzen duen prolaktinak eragindako lipidoaren jaitsierarekin. Horrekin batera, ondoez fisikoa, lo-ordurik eza eta amaren asaldura emozionala agertzen dira. Emakumearen sexu-grinak denbora behar du itzultzeko. Hain zuzen, Australiako azterlan baten arabera, erditu duten  emakumeen % 89k sexuaz gozatzeko  arazoak ditu erditu ondoko lehen urtean.

 % 51k arazo horiek izaten jarraitzen du, haurraren lehen urtea igaro ondoren. Ildo beretik, Erresuma Batuan egindako beste azterketa  bat ere ageri da: emakumeen %83k sexu-arazoak izaten dituzte erditu ondoko lehen hiru hilabeteetan, eta %64k sei hilabetetik aurrera izaten jarraitzen du.

Elena Crespi sexologoaren arabera, funtsezko bi gai (amatasuna eta emakumeen sexualitatea) ikusezin bihurtzeak, tabu hori elikatzen dute.

Horregatik, gogoratu du, hautsi egin behar dela: “Gizarte patriarkalean eta koitozentristan bizi gara, ez baita emakumeen sexualitateaz hitz egiten, eta are gutxiago erditu ondoren bizi diren emakumeen errealitateaz”.

Tabu hauek eta beste batzuk landu zituen Aingeru Mayor kolaboratzaileak Gorputzak, plazerak eta desirak: zer gertatzen da umeak ditugunean? izeneko kolaborazioan eta sexu grina eta desira hitzak bereizi zituen.

Baina zertaz ari gara desiraz dihardugunean haurdunaldian, puerperioan eta seme-alaben hazieran? Esaterako, sexu-grinaren galeraz hitz egiten dugunean, nik zera galdetzen diot neure buruari: zer egiteko desira da galdu duguna? Zeren berriz ere kopulari buruz ari baikara, larrutan egiteari buruz, eta gehi iezazkiozu, nahi baduzu, aldizkariek aipatzen dituzten atariko horiek… Entzun ohi den kontuetariko bat horixe izaten da: desira galtzen duela erdibitu den amak puerperioan. Zeren desira, baina? Mimoen desira galtzen al du ama horrek? Laztanena, akaso?
Amekin gai honetaz aritu izan naizenean, esan izan didate honakoak desiratu izan ohi dituztela, erditu ondorengo lehen minututik (nahiz eta guztiek ez izan desira berdinak, bistan da): besarkada luzeak, masajeak bizkarrean, laztan mantsoak, musu suharrak, elkarrizketak, begiradak, epeltasuna, bestea hor dagoela sentitzea. Izan ere, galdu dutena ez da desira; agian, larrua jo diezaieten da nahi ez duten gauza bakarra. Egiazki, zenbaitetan, aztertu egin beharko litzateke lehendik ere zenbateko gogoa zuten horretarako.

Aingeru Mayor

Familia edo norbanako bakoitzak sexualitatea bizitzeko dugun modua ezberdina dela narbarmendu zuen Larraitz Arandok guraso.eus eko beste kolaborazio batean, desira eza ere landu zuen bertan.

Sexualitatea kontsumitzeko gure jendarteko ereduak eragin zuzena dauka gure bizipen sexualetan: Zenbat eta gehiagotan larrutan egin, orduan eta hobe. Slogana ez da berria baina oraindik ere hortxe trabatzen jarraitzen dugu. Helmuga horrekin itsutzen gara eta norberaren gorputza ahazten dugu. Burutik aritzen gara, inkontzientetik sarri, eta ez gorputzetik. Zer nahi du norberaren gorputzak? Txortan egiteko desira izatea da oraindik ere gutaz espero dena eta hori horrela sentitzen ez duenak zerbait ongi ez dagoela uste du askotan. Desira izatea, desira ez izatea baino osasuntsuagoa izango balitz bezala. Gainera, desira horren arabera neurtzen da sarri asetasun sexuala.

Larraitz Arando