Haurren itxialdirik ez manifestua kaleratu dute aste honetan Ander Berrojalbizek eta Maider Lopezek. Bertan, aurreko itxialdiak haurrengan izan zituen eraginak aztertu, gainerako herrialdeetan hartutako neurriak alderatu, eta eskaera zehatzak batu zituzten. Atxikimendu kanpaina abiatu berri dute.

Zergatik erabaki zenuten atxikimendu kanpaina abiatzea? Nortzuk zaudete ekimenaren atzean?

Bai gobernu zentraleko eta bai Eusko Jaurlaritzako bozeramaileek itxialdi berrien aukerari buruz hitz egiten entzun genituenean –itxialdi motari edo baldintzei buruz inongo zehaztasunik eman barik gainera– Maider Lopez bikotekideak eta nik artikulua idatzi eta argitaratzea erabaki genuen. Bagenekien gure inguruko guraso askok antzeko ardurak zituztela. Behin Gara egunkarian agertu zenean, beste guraso batzuk proposatuta, artikulua manifestu bihurtzea eta atxikimendu kanpaina martxan jartzea erabaki genuen. Horrek hausnarketa zabaltzeko, presio handiagoa egiteko eta asko ginela erakusteko aukera ematen zigun.

Nola eragin dezake beste itxialdi batek haurrengan?

Gu ez gara mediku ez antzekorik, baina gure inguruan ezagutzen ditugu hainbat ume eta gazte, oraindik, martxoko itxialdiaren eraginez, beldurra gorputzean sartuta dutenak. Hori onartezina da. Horrez gain, badakigu udaberrian antsietate eta elikaduraren eta loaren desoreka kasu anitz egon zirela, ezberdintasun sozialen areagotzearekin batera.

Beste herrialde batzuen egoera ere aztertu duzue… Nabarmenak dira aldeak?

Gurean, gobernuak hamalau urtetik beherako ume eta gazte guztiak 24 ordutan giltzapetzeko agindua eman zuen, milaka langile kaleetan mantentzen zituen bitartean edota multinazionaletako banatzaileak etxerik etxe zebiltzan bitartean. Europa mailan, italiarraz gainera, Espainiar Gobernua izan zen haurren erabateko itxialdia ezarri zuen bakarra. Gainera, lurralde osoan ezarri zuen –berdin erkidego, hiri, herri, edo uharte–, birusaren intzidentzia kontutan hartu barik. Aldiz, Europako beste herrialde guztietan, gutxienez ordubetez kalera irteteko aukera eduki zuen pertsona eta familia orok, baita intzidentzia handieneko eskualdeetan ere.

Egoera okertuko balitz eta itxialdia ezarriko balitz… Zeintzuk dira agintariek kontuan hartu beharko lituzketen puntuak?

Haurren erabateko itxialdiak martxoan ere ez zuen justifikaziorik . Orain, gainera, badakigu umeengan, –beste adinetako pertsonekin alderatuta–, koronabirusak eragin txikia duela; ez dira –martxoan frogarik gabe esaten zen bezala– transmisore handiak, agian txikienak dira, eta kalean kutsatzeko arriskua baxua da. Horrez gain, egunero familiarekin edo elkarbizitza unitatearekin batera kalera irteteko aukera baldintza minimoa izan beharko litzateke. Hala ere, garrantzitsuena da arbitrariotasunik  barik, mehatxurik barik eta pertsona heldu legez tratatuak izan nahi dugula. Bestela, intsumisioa eta desobedientzia zibila zilegi dira.

Zein harrera izan du zuen idatziak? Nola doa kanpaina?

Oso ondo. Lehen hiru egunetan 100 atxikimendutik gora jaso genituen, eta astea betetzear gaudenean, 175 sinadura gainditu ditugu. Erakutsi dugu egoera ez dela martxokoa; jende asko beldurtuta baino, haserre dago, eta ez gara gutxi. Agian, hurrengo pausua gure haur eta gazteei exijitzen ari zaizkien sakrifizioen eta hauen kostu eta limiteen inguruko hausnarketan sakontzea izan beharko litzateke. Aldiz, itxialdi berri bat ezartzekotan, argi geratu da ez diogula zertan familiaren edo elkarbizitza unitatearen bakardadean aurre egin behar. Ez dugula zertan isolatuta egon behar.

Etiketak: