“Txikia nintzenean, denbora desberdina zen. Heldu bihurtu nintzenean  erlojua aldatu zidaten.“

Hori esan zidan #somosjuego ekitaldian parte hartu zuen ama batek.
Gutako askok erritmo azkarretik eta pantailetatik urrun bizi izan dugu haurtzaroa.

Egunak eman ditugu sokasaltoan  jolasten, ezkutaketan, harrapakinean. Etxera itzultzen ginen askari edo afarirako. Eta euria egiten zuenean, orduak eta orduak pasatzen genituen etxean aurkitzen genituen liburuekin.
Gero, aldatu egin gara. Ez genuen jakin martxa apalagoa jartzen, eta gaur egungo gizarteak sustatzen duen kaosak eraman gaitu.
Gure seme-alabek gure asebetetze-bilaketa etengabean baino ezin izan digute jarraitu, eta ezin gara gelditu.


Eta ez dut esan nahi asteburuan sofan pelikulak ikusten gelditu behar dugunik. Kalitateko denbora  batez ari naiz: greziar filosofiaren “Kairós” az. Erlojurik gabeko denbora.
Zein gauza egiten dituzu, txikiak izanik  ere, haurrak egungo erritmoekin ez kargatzeko?


Nola susta dezakegu bizimodu lasaiagoa?

Heike Freireren sare sozialetatik jasotako hitzak dira hauek. “Kairos” kontzeptua ekarri nahi izan dugu gaurkoan guraso.eus era. Txusma Azkonak, bere kolaborazio artikulu batean denboraz eta kairós kontzeptuaz idatzi zuen:

Espazioak garrantzia duen bezala, denborak ere badu. Baina ez mendebaldeko edo helduon “kronos” denbora, haurrek bizi duten “kairós” denbora baizik. Disfrutatzeko denbora, non une eta segundu bakoitzak berebiziko garrantzia duen: bertan bizitza osoak hartzen du zentzua. Haurrei bere denbora baimendu behar diegu, patxaraz, presarik gabe aritu daitezen… goza dezaten, bizi dezaten, prestatu daitezen, kokatu eta ingurua ulertu dezaten.

Guk, galderara itzuli nahi dugu. Nola susta dezakegu gure seme alaben bizimodu lasaiagoa? Gustora irakurriko genituzke zuen proposamenak.