Artikuluak eskola etapen arteko igarobideen inguruan eraikitako ezagutza partekatu nahi du, prozesu hauek ulertzeko eta gure seme-alaben bidelaguntzarako gako batzuk mahaigaineratuz. Mezu nagusietako bat da igarobideak, gurasoontzat ere, ikasteko eta garatzeko aukerak ireki ditzaketela
rakurtzea ez da beti erraza. Eta, egia esan, ez luke izan behar. Asko gustatzen zait Maria Teresa Andruetto idazle argentinarrak proposatzen duen ideia hori: zailtasunaren apologia egitea, alegia. Andruettok gogorarazten digu literatura ez dela leku segurua, ez duela erosotasunik eskaintzen.
Mihiluze saioa aurkezten nuenean, urtean bizpahirutan, haurrekin grabatutako saio bereziak izaten genituen, normalean, Gabonetan eta Aste santuan. Saio haietan, parte hartu nahi…
Aste honetan, berriro, bete zaizkigu medioak nerabe batek, berriro, bere buruaz beste egitea erabaki duelako ikastetxetik itzuli berritan. Berriro irakurri dugu bullyinga…
Ume baten etorrera momentu eraldatzailea da, baina gatazkak ere ekar ditzake, batez ere gurasoen artean ikuspuntu ezberdinak daudenean. Bi pertsonek, bakoitzak bere historia eta bizipenak izanik, seme-alaben heziketari buruz ikuspegi desberdinak izatea erabat naturala da.
Maiz ikusten dira horrelako kasuak; haurren adimen gaitasun handia ezagutzean, gurasoak berenaz jabetzea. Eta Meckstroth eskola hartan hasi zen bezala, luze mintza gintezke herentzia eta ingurunearen eraginaz, baina gaurkoan, esku-hartzeaz arituko gara, horixe baita identifikazioaren xedea.
Hori dela eta, funtsezkoa da gurasoek mugen inguruan hausnarketa egitea. Izan ere, helduon munduan argi dugu mugak ezinbestekoak direla elkarbizitzarako: zinema-aretoan isilik egotea, arraindegian ilara errespetatzea, trafiko-arauak betetzea…
“Haurrei beren emozioak modu seguruan adierazten uzten diegunean, beren buruaren jabe izaten irakasten diegu, erreprimitu beharrean.”— Daniel J. Siegel (psikiatra eta idazlea)…
Azken urteetan, kontsultan ikusi dudan joera batek arreta berezia deitu dit. Gero eta gazte gehiagok —bereziki hogei urtetako hamarkadan daudenek, baina baita gazteagoek eta ziur asko hainbat nagusiagok ere— kokapena modu jarraituan partekatzeko ohitura dute.
Ikasturte baten hasiera helburu eta asmo onak definitzeko momentu aproposa izan daiteke. Familietan kontziliazioaren makinaria martxan jartzen ari gara, ikastetxeetan urteko plangintzak zehazteaz amaitu, lankide eta ikasle berriak ezagutu… Bagaude denak itsasontzian! Eta orain, nora goaz?
Denbora… Jolasa, jolastea, denboran galtzea eta ez denbora galtzea, edo bai? Bakarrik edo taldean, denboraren logikak apurtzen dira jolasean. Jolasaren aditzek mundu…
Azken urte hauetan, asko jarri da arreta elikaduran, eta batez ere, elikadura osasuntsuan. Azukrearen presentzia, ultraprozesatuak, prozesatu onak, prozesatu txarrak, benetako janaria edo “real food” delakoa… I
Bai, elikadura gurasotasunean ere bada puntu kritiko bat. Izan ere, haurraren etorrerak bizitzan dardara sortzeaz bat, hauen heziketak lehentasunen berrantolaketa bat eskatzen…
Gogora dezagun umeak direla. Ez direla neurri txikiko helduak, ez eta etorkizunerako entrenatu beharreko langileak ere. Umeak umeak dira, ez dute presarik, eta hala ere burubelarri segundu guztiak erabiltzen dituzte mundua jolasteko. Badakite ondo bizitzen, ez dezatela hori desikasi. Hori baino curriculum hoberik opa diezaiekegu?
Izan ere, barrukoak
ezagututa kontziete izango gara korporazioek gure datuak izateko ordaintzen duten balioaz eta
hurrengo belaunaldiak irabazi lezake mundu digitalean bizirauteko bestelako gaitasunik, erabiltzaile
huts izatera mugatu gabe. Hor Friluftsliv digitalerako manifestu txikia
Lana eta guraso izatea, ez da erraza batzuetan. Lanaldia eta haurren ordutegiak uztartzea, badakigu ez dela lan makala. Kontziliazioaren inguruan geroz eta gehiago hitz egiten den honetan, beste gai bati ere seriotasunez heldu behar zaio:
Bakar, bakarrik, bakartua, bakardadea…. Zer piztu da zugan hitz horiek irakurtzean? Matiz ugari dago batetik bestera. Nora jo du zure irudimenak azkeneko…
Nola??? Ez ama, nik ez diot deus esanen. Ez da nire ardura. Zurea baizik!! Ez sartu zure “mobidetan”. Hau dena esateko gogoz geratu nintzen.
Francesco Tonucci psikopedagogoa, pentsalaria eta marrazkilaria (Frato) Gipuzkoako bi eskola txikitan izan da maiatzaren 14, 15 eta 16an. 85 urterekin egin du bidaia berriro Abaltzisketako Txalburu eskola eta Zizurkilgo Mendigain eskolak bisitatzera; bere ametsetako eskoletan izan da berriro. Txalburu eskolan bisita egin ostean eman zen lehen hitzordu publikoa;
Denok dakigu familia guztietan hildakoak daudela. Beti aipatzen dut zuhaitz genealogikoetan gora eginez, momenturen batean familia guztietan topatuko ditugula hildakoak. Heriok gertutik ukitu ez bagaitu, geure seme-alaben birramona/birraitonenak izango dira topatuko ditugun lehen ausentziak.
Denok hilko gara, salbuespenik gabe. Eta gure momentua iritsi bitartean, gure inguruan hainbat eta hainbat heriotza biziko ditugu.
Hazkuntza eta heziketa erronka diren garai honetan hiperexigentzia eta perfekzionismoak zeharkatzen du gurasotasuna maiz. Informazioa irentsi, formatu, zalantzan jarri, ikasi eta desikasi ia-ia obsesiboki aritzen direnen garaian (garen, zintzoa izateko) gure haurrak zoriontsu, pertsona onak, kritikoak eta askeak izatea dugu amets. Edo, akaso, helburu.
Udaberriko bakantzen bueltako egun eguzkitsu batean, hor ari ziren oporretan Madrilera abuela- abueloen bisitan joandako M. eta baserri auzo batekoa den A….
Hezterakoan haurra erdigunean jartzeak suposatzen du haur horren beharrak, momentua eta gaitasunak kontutan hartuta jarduten dugula. Hau da, danontzako kafesneak ez duela balio eta haur bakoitzaren prozesuari erreparatuz eta horretara egokituz begiratzen dugula aurrera.